Hiçliğimin boşluğunda
Hayaletim sessizce dolaşıyor.
Varlığım bir bulut hafifliğinde,
bir görünüp bir kaybolan mutluluk gibi.
Yalnızlığım görünmez oluyor gün be gün
Bedenim uykusuz ve yorgun.
Ruhum kırgın.
Bağırmak istiyorum çürümüş sessizliğimi.
Tozlu raftan alıp duygularımı, gökyüzüne uçurtma yapmak.
Varım ben dercesine haykırmak.
Duygularımla, hislerimle örülmüş bir varlığım.
Varlığım çıplak bir gerçek.
Gerçeğim bir çocuk kimsesizliği.
Ama hala bir umudum var.
Gökyüzüne asılmış yağlı urgana gitmeden benliğim.
İnsanlığı yaşayacağım, uçsuz bucaksız.
Sevda Yalçın
Çok güzel