Yalnızlığım..

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Hiçbir yere varılamayan ışıksız, izbe bir yolda yürüyorum.
Dilimi anlayan yok, susuyorum.
Şimdi koca bir sessizlik büyütüyorum içimde.

Kalabalığın içerisinde benliğimi kaybettim.
Ölümün soğuk sessizliği sesleniyor.
Oysa bir taraftan yaşam şarkısı oyalıyor ruhumu,
Ve her gün yeniden yaşamaya başlıyorum.

Ben yorgunum, suskunum, meczup bir yolcuyum.
Umudumun dizleri kanamış bir çocuk ağlaması,
Kimsesizliğim, tek başına bir yolcu.
Aramayı arayan bir belirsizliğim ben.

Sessiz, kırık, izlere yamalı yalnızlığım benim.
Ah Tanrım, bir insanlığın yalnızlığı, ne büyük bir acı.
Ben kaybettim, yendiler beni.
İnsan, hiç insan olmaktan yorulur mu?
Yorulurmuş, anladım.
Yorgunluğum mesele değil de,
Ya bir gün yalnızlığım da, beni terk ederse…