ŞEHİRLERİN KİMLİĞİ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Bir şehre yolumuz düştüğünde bir kaşif edasıyla inceler dururuz her nesneyi.
İçimizden biraz daha lirik olanlar bir sanatkar hassasiyetiyle eğilir belki.
Bir baştan bir başa gezer dururuz coşkun sokaklarını, caddelerini, meydanlarını
Ve çocukların sevinç çığlıklarıyla inleyen parklarını.
Gördüklerimiz ve duyduklarımız hislerimizin aynası oluverir.
Böylece zihnimizde derin izler bırakır, adım attığımız her yer.

Oysa bir kimliği vardır her şehrin, tıpkı insanlar gibi.
Onları var eden, onları tarif eden birer hüviyetleri…
Kimi şirin mi şirin, kimi çatık kaşlı, asabi…
Kimi öksüz bir virane, kimi öteden beri şahane…
Kimi muntazam, iğneden ipliğe, sade…
Kimi olabildiğince pejmürde…
Kiminde hüzün kol gezer, kiminde şenlik perde perde..
Kiminin gönlü yaralı, kiminin başında karalar bağlı…
Kimi gelinlik içinde saf, kiminin saçlarında beyaz…
Kimi yorgan gibi insanı sarıp sarmalar,
Kimi yüreğinden yaralar…

Her şehrin bir kalbi vardır mesela, kiminin buruktur.
Bir şarkısı, bir rengi, bir de tadı vardır, kiminin doyumsuzdur.
Her şehrin bir mazisi vardır, kimi tepeden tırnağa tarihtir.
Bir kültürü vardır, kimi ayine-i medeniyettir.
Ve her şehrin bir dili vardır, kiminin sade muhabbettir.
Toz toprak içinde olsa da evlatları için bir cennettir.

İşte bu yüzden “Ana gibi yar, vatan gibi diyar olmaz”,
İşte bu yüzden bülbülü altın kafese koymuşlar, “vatanım, vatanım…” diye inlemiş.
İşte bu yüzden şair, “Memleket İsterim!” demiş.