Dünyadaki en zor şeydir…
Yazılması bile zor.
“El veda” demek
Ayrılık vaktidir ki; hiçbir ayrılık kolay değildir.
Söze nerden başlayacağını bilemezsin
Boğazın düğümlenir, hüzünlü kelimelere
Doğduğunuz topraklardan, büyüdüğünüz sokaklardan
Hizmet ettiğiniz şehrinizden
Erdem Beyazıt da veda etmişti şehrine;
“Bu şehirden gidiyorum
Gözleri kör olmuş kırlangıçlar gibi
Gururu yıkılmış soyatlar gibi
Bu şehirden gidiyorum”.
Arkadaşa, dosta veda etmek zordur
Nazım Hikmet de veda etmişti dostlarına;
“Hoşça kalın
dostlarım benim
hoşça kalın!
Sizi canımda
canımın içinde,
kavgamı kafamda götürüyorum.
Hoşça kalın
dostlarım benim
hoşça kalın…
Resimlerdeki kuşlar gibi
dizilip üstüne kumsalın.”
Ve üstad Necip Fazıl;
“Yürü, gölgen seni uğurlamakta,
Küçülüp küçülüp kaybol ırakta
Yolu tam dönerken arkana bak da,
Köşede bir lahza kalıver gitsin!”
Hoşça kalın
Gönlü güzel insanlar
Hoşça Kalın….